รายละเอียดเพิ่มเติม
วิญญู กู่กาสิงห์ พิสูจน์อักษร
เฉลิมพันธุ์ ปัญจมาพิรมย์ รูปเล่มและออกแบบปก
นันทวัน วาตะ วาดภาพปกและภาพประกอบ
พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ 2563
ISBN: 978-616-93487-1-9
296 หน้า
เพื่อนรักสองคนหลงทางในเหมืองแร่เก่า จู่ ๆ ตัวก็ลอยขึ้น แต่แทนที่จะชนเพดานอุโมงค์เหมืองแร่ กลับพุ่งออกจากภูเขาไฟ แล้วหล่นลงบนหาดทรายแห่งหนึ่ง ซึ่งเกลื่อนกลาดด้วยสิ่งของที่เรามักทำหาย เช่น ร่ม พวงกุญแจ กระเป๋าเงิน หมวก ฯลฯ
ทั้งคู่อยู่บน เกาะแห่งเวลาที่เสียไป ซึ่งเป็นที่อยู่ของคนและสัตว์ที่หลงทาง รวมทั้งสิ่งของที่เราทำหาย บนเกาะแห่งนั้นเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เพราะเป็นเวลาที่คนขี้เกียจหรือกวีปล่อยทิ้งไปขณะหาแรงบันดาลใจ
บนเกาะนั้นมีทางกลับสู่โลก (เพราะเหตุนี้บางทีเราจึงพบคนหรือของที่หายไป) แต่ชีวิตบนเกาะแสนสบาย ไม่มีผู้ใหญ่คอยบอกให้ทำโน่นทำนี่ เด็กจำนวนมากจึงไม่ยอมกลับ แม้ว่าบนเกาะจะมีมนุษย์กินคนก็ตาม แต่สุดท้าย ด้วยเหตุผลสำคัญบางประการ เด็ก ๆ ผู้กล้าของเราบางคนยอมทิ้งเกาะกลับสู่โลกพร้อมกับภารกิจสำคัญ
—Reviews—
เรื่องราวน่ารัก จินตนาการบรรเจิด และมีปริศนาให้ผู้อ่านสงสัยไปตลอดเล่มว่าใครเขียนจดหมาย โดยส่วนตัวรู้สึกว่ามีหลายอย่างซุกซ่อนอยู่ในหนังสือเล่มนี้ ซึ่งอ่านรอบเดียวแล้วตีความไม่หมด คงต้องรอคนที่มองเห็นมาเล่าให้ฟังอีกที แต่โดยส่วนตัวรู้สึกว่าเป็นหนังสือที่น่ารักมาก
สิ่งที่ถูกจริตอีกอย่างคือ #ศิลปะแห่งการอยู่เฉย ๆ อันเป็นหนึ่งในธีมหลักของหนังสือเล่มนี้ ถ้าใครเชื่อในพลังของการอยู่เฉย ๆ ชอบนั่งมองยุงบิน นอนดูก้อนเมฆล่องลอยไปตามลม น่าจะรักเล่มนี้ครับ
— Tanan on Goodreads