คำอธิบาย
วีรพงษ์ สุนทรฉัตราวัฒน์ บรรณาธิการเล่ม
ณขวัญ ศรีอรุโณทัย ออกแบบปก
วิญญู กู่กาสิงห์ พิสูจน์อักษร
วิลาวัณย์ โพธิ์ปี รูปเล่ม
พิมพ์ครั้งแรก เมษายน 2563
ISBN: 978-616-93487-4-0
ปกอ่อน 89 หน้า
เราไม่ได้เสี่ยงต่อการติดเชื้อในแบบเดียวกันทุกคน และไม่ใช่แต่วัยและสุขภาพเท่านั้นที่ทำให้บางคนมีความเสี่ยงสูง มนุษย์อีกล้านล้านคนมีความเสี่ยงสูงเพราะสภาพสังคมและเศรษฐกิจ
ไม่มีอีกแล้วเขตแดน แคว้น ย่าน สิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่นี้มีลักษณะที่อยู่เหนืออัตลักษณ์และเหนือวัฒนธรรม การแพร่ระบาดเป็นเครื่องวัดว่าโลกของเราเชื่อมโยงและเกี่ยวพันกันเพียงใด
โลกกำลังอยู่ในช่วงคั่นเวลาซึ่งกิจวัตรประจำวันหยุดลงชั่วคราว จังหวะหยุดชะงัก คล้ายในเพลงบางเพลง เมื่อเสียงกลองเงียบไป แล้วเรารู้สึกเหมือนดนตรีแผ่กว้างออก โรงเรียนหยุด เครื่องบินบินผ่านท้องฟ้าเพียงไม่กี่ลำ เสียงฝีเท้าโดดเดี่ยวดังสะท้อนบนทางเดินในพิพิธภัณฑ์ ทุกหนแห่งเงียบกว่าปกติ
เปาโล จอร์ดาโน ใช้ความว่างเปล่าในช่วงการกักตัวเอง (Self Quarantine) ไปกับการเขียนหนังสือเล่มนี้ เพื่อคอยกันลางสังหรณ์ออกไปให้ไกล และหาวิธีที่ดีที่สุดในการคิดใคร่ครวญเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดและกำลังจะเกิดในการแพร่ระบาดของโรค Covid-19
เรานับจำนวนผู้ติดเชื้อและผู้รักษาหาย เรานับจำนวนผู้เสียชีวิต เรานับจำนวนผู้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และนับวันที่ไม่ได้ไปโรงเรียน นับจำนวนหน้ากากอนามัยและชั่วโมงที่เหลือก่อนรู้ผลการตรวจเชื้อ เรานับจำนวนกิโลเมตรจากพื้นที่เสี่ยงและนับห้องในโรงแรมที่ถูกยกเลิก เรานับจำนวนความสัมพันธ์ของเรา ความเสียสละของเรา และเราก็นับวัน นับแล้วนับอีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันที่คั่นเราห่างจากการสิ้นสุดของภาวะฉุกเฉิน
นับวัน พยายามให้ได้มาซึ่งหัวใจอันเปี่ยมด้วยปัญญา อย่ายอมให้ความทุกข์ทรมานทั้งหลายเหล่านี้ผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์
—Reviews—
ความน่าสนใจของ Nel Contagio ที่ถูกแปลเป็นหนังสือชื่อไทยว่า ในการแพร่ระบาด คือมันเป็นบันทึกแง่คิดที่อ่านไม่ยาก อ่านแล้วชวนให้คิดต่อ แม้แต่คนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือก็อาจจะค่อยๆ อ่านไปวันละบทสั้นๆ ได้อย่างสบายๆ คล้ายมีเพื่อนที่เนิร์ดๆ คนหนึ่งมาเล่าสิ่งที่เขาเห็น บอกสิ่งที่เขาคิด และชวนตั้งคำถามสำคัญๆ ที่เราควรจะตั้งคำถามจากวิกฤตระดับโลกครั้งนี้
หลายบทหลายตอน จอร์ดาโนไม่ได้ตัดสินลงไปว่าใครทำผิดหรือถูก เขาเพียงเล่าเรื่องที่เขารู้ (แต่เราอาจไม่เคยรู้ หรือรู้แล้วหลงลืมไป) ให้เราฟัง ซึ่งทำให้เราอยากใคร่ครวญขบคิดอะไรบางอย่างสักพักหลังจากอ่านบทนั้นจบ บางบทเขาเขียนด้วยภาษาสบายๆ เหมือนโพสต์เฟสบุ๊กให้เพื่อนอ่าน แต่บางตอนเขาก็ใช้ภาษางดงามประกอบกับมุมมองแบบนักเขียนผู้ลึกซึ้ง…อ่านต่อ
— วิภว์ บูรพาเดชะ
เป็นหนังสือเล่มจิ๋วที่แจ๋วสุด ๆ และทันสถานการณ์อย่างยิ่ง
— ชมัยภร บางคมบาง
เหมือนอ่านงานของเด็กเนิร์ดที่นั่งแถวหน้าในห้องเรียนสายวิทย์ฯ ความเนิร์ดของจอร์ดาโน (ตามที่เขาเล่า) คือการใช้คณิตศาสตร์เป็นเครื่องมือแก้กลุ้ม และสิ่งแรกๆ ที่ทำตอนตื่นเช้าคือตั้งโจทย์คิดลำดับตัวเลข… เขาจึงมองการแพร่ระบาดครั้งนี้ผ่านแว่นของคณิตศาสตร์ -คณิตศาสตร์ที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเลข แต่เป็นศาสตร์ของความสัมพันธ์และอธิบายการเชื่อมโยง
— รุ่งฤทธิ์ เพ็ชรรัตน์